منشور مراقبت از بیماران شدید روانی - مجله وتورلد

همان طور که جسم بیمار می شود ، روان هم ممکن است بیمار شود که به آن بیماری روانی یا عصبی می گوییم برخی از این بیماری ها شدید و برخی خفیف و موقتی هستند. اگر این بیماران زود شناسایی شوند و تحت مراقبت و درمان قرار گیرند بیماری آن ها می تواند برطرف و یا تحت کنترل قرار گیرد. اختلالات سیکوتیک مجموعه ای از اختلالات مانند اسکیزوفرنی، اختلال هذیانی و اختلال پسیکوتیک گذرا می باشند که به علت شدت بیماری و اثرات زیادی که بر زندگی فرد می گذارند احتیاجمند پیگیری و توجه خاصی هستند. این بیماران اختلال در ارزیابی واقعیت های خارجی دارند. در این نوع بیماری، رفتار،گفتار و ظاهر فرد بیمار با افراد طبیعی فرق می نماید برخی از افراد به این بیماری جنون می گویند. این بیماری بیشتر در افراد بالای 15سال دیده می شود که گاه به صورت تدریجی و زمانی ناگهانی ایجاد می شود. بیشتر بیماران خودشان را بیمار نمی دانند و حاضر نیستند به پزشک مراجعه نمایند و یا تحت درمان قرار گیرند.شیوع این اختلالات درمجموع حدود یک درصد از جمعیت عمومی است.

مهم ترین علائم اختلالات روانی

هذیان(دلوژن): به معنای یک اعتقاد نادرست و ناهمخوان با زمینه های فرهنگی جامعه است.

توهم (هالوسینوژن): به معنای ادراک محرک هایی که درواقع وجود ندارند. مانند توهم شنوایی که در این نوع توهم فرد صداهایی را می شنود که به او فرمان هایی می دهد. این صداها حقیقت وجود ندا رند و زاییده ذهن بیمار است. نوع دیگر توهم، توهم بینایی است. در این نوع توهم فرد تصاویری را می بیند که در عالم واقع وجود ندارند. انواع دیگری از توهم نیز وجود دارند مانند توهم بویایی و غیره.

رفتار و گفتار آشفته، گوشه گیری، کاهش ارتباط های اجتماعی، کاهش بروز هیجان ها و عواطف.

آموزش به خانواده بیمار مبتلابه سایکوز

شرح در خصوص علت ایجاد بیماری: هرچند مهم ترین عامل این بیماری ها وراثت است ولی ازنظر علل شناسی، در این نوع اختلالات میزان ترشح برخی نروترانسمیترها دچار اختلال می شود و فرد مبتلا می شود.

عدم دخالت نیروهای ماوراءالطبیعه

گاهی افراد این بیماری را ناشی از گناهانی که فرد نموده است می دانند. درحالی که این اعتقاد نادرستی است.

قابل درمان و قابل کنترل بودن بیماری

باید برای خانواده شرح داد که درصورتی که بیمار تحت درمان های روان پزشکی و روانشناسی قرار گیرد، شرایط روحی روانی او بهتر شده و بیماری تحت کنترل قرار می شود.

احتیاج به درمان پیگیرانه و جدی

باید برای بیمار و خانواده اش شرح داد که زمانی که دارو برای بیمار آغاز می شود حدود 4 هفته طول می کشد تا تأثیرات دارو مشاهده شود. لذا نباید دارو را خودسرانه مصرف یا قطع نمود و درمان حتماً باید تحت نظر پزشک انجام شود.

قابل درمان بودن عوارض دارو

گاهی ممکن است در روزهای اول اثرات و عوارضی مثل خشک شدن دهان به وجود آید که بعد از چند روز برطرف می شود و این امر نگران نماینده نیست .

عوارض دارویی دو نوع است

عوارض خفیف و موقتی: مثل سستی ،پرخوابی، سرگیجه ،تاری دید ، لرزش ، خشکی دهان و یبوست ، این عوارض اصلاً نگران نماینده نیست و پس از چند روز برطرف می شود.

عوارض شدید: این عوارض خیلی کم و اغلب در درمان بیماری های شدید روانی دیده می شود مثل لرزش شدید دست وپا، گرفتگی شدید عضلات گردن و دست وپا که سبب کج شدن آن ها می شود، خواب آلودگی شدید. بااینکه این عوارض هم خطری ندارد ولی در موقع بروز ، ضمن اطمینان دادن به بیمار و خانواده اش ، بیمار باید به پزشک ارجاع فوری شود.

احتمال عود بیماری در صورت قطع دارو بدون دستور پزشک

احتیاج به حمایت و بازترانی

ارجاع: ضروری است بیماران روانی شدید به طور ماهانه به پزشک مرکز بهداشتی درمانی ارجاع شوند.

شناخت و مراقبت از بیماری های خفیف روانی(نوروزها)

افراد عادی به این بیماری ناراحتی اعصاب می گویند و از نشانه های آن وجود یکی از علائم زیر به مدت طولانی است:

اضطراب - بی قراری- افسردگی- وسواس-عصبانیت- پرخاشگری

احساس درد در نقاط مختلف بدن

آموزش بهداشت روان در بیماران خفیف روانی

در آموزش بهداشت روان موارد زیر را مورد توجه قرار دهید

1. به بیماران اطمینان دهید که ناراحتی آنان چندان نگران نماینده نیست .

2. به بیماران یاری کنید تا با ایجاد اعتمادبه نفس ، حضور در جلسات مذهبی ، عمل به دستورات دینی ، توکل وایمان به خدا به زندگی خود ارزش و معنای بیشتری دهند.

3. به بیماران بیاموزید که دوست داشتن دیگران ، محبت کردن به هرکس مثل خانواده ، همسایگان ، دوستان و غیره ، لذت بردن از هر چیز مثل گل و گیاه ، فشارها و نگرانی ها را کم می نماید و به فرد آرامشی مداوم می بخشد.

در برخورد با بیماران خفیف روانی:

به خوبی و باحوصله و صمیمیت به درد دل آنان گوش دهید ، حتی اگر صحبت آن ها هیچ ارتباطی با شغل و وظیفه شما نداشته باشد .بدین وسیله هم ناراحتی عصبی بیمار کم می شود وهم شما می توانید عواملی که در خانواده یا اجتماع ناراحتی وی را ایجاد و یا تشدید نموده اند پیدا کنید.

راه چاره های مختلف حل مسائل را با بیمار به بحث و مشاوره بگذارید .اگر اجازه دادند با عظیم ترها و دیگران نیز به مشاوره بنشیند زیرا که با مشورت بسیاری از مسائل حل می شود.

نفرت ، عصبانیت، پرخاشگری، زورگویی ، ایرادگیری ، ایراد ناپذیری ، زودرنجی و کش دادن حرف ها، جروبحث و دعوا در حضور بچه ها، همگی باعث ایجاد و تشدید ناراحتی های عصبی و روانی می شود . این موارد را شناسایی و در برطرف آن ها بکوشید.این علائم ماه ها و سال ها ادامه داشته گاه باکم و زیادشدن مسائل زندگی کم وزیاد می شوند. این بیماران به پزشکان زیادی مراجعه و مورد معاینه و انجام آزمایش های مختلف قرار می گیرند که به آنان گفته می شود بیماری شما جسمی نیست و مربوط به اعصاب شما است . این گونه بیماران احتیاج به بیماریابی فعال ندارند و درصورتی که به خانه بهداشت یا مرکز بهداشتی درمانی مراجعه کردند باید تحت درمان و آموزش قرار گیرند.