خورشیدگرفتگی درستی نظریه اینشتین را به نمایش گذاشت، عکس
به گزارش مجله وتورلد، دیجیاتو نوشت: نظریه انیشتین پیشنهاد کرد که گرانش می تواند نور را با انحنای بافت فضا-زمان خم کند. برای اثبات این موضوع، او فکر کرد که نگاه به ستارگان پس زمینه ای که بسیار نزدیک به خورشید به نظر می رسند، ایده خوبی است.
این عمل بدون خورشیدگرفتگی کامل ممکن نیست؛ زیرا خورشید بسیار روشن است. در کل، خورشید به طور کامل از طریق ماه پوشیده شده است، که امکان دیدن ستارگانی که معمولاً در طول روز نامرئی هستند را ممکن می کند. براساس نسبیت، به نظر می رسد که ستارگان در مکان های کمی متفاوت در آسمان قرار دارند.
انیشتین قصد داشت نظریه خود را در طی یک خورشیدگرفتگی کامل در 21 آگوست 1914 آزمایش کند، اما جنگ جهانی اول کمتر از یک ماه قبل شروع شد و کار او را خراب کرد. وقتی آرتور ادینگتون در انگلستان آثار اینشتین را که طی جنگ جهانی اول از طریق دولت بی طرف هلند از کشور خارج شده بود، مطالعه کرد، حامی اصلی نظریه نسبیت عام او شد.
تصویری از خورشیدگرفتگی سال 1919؛ عکس از فرانک دایسون، آرتور ادینگتون و دیویدسون
ادینگتون خود را وقف تبلیغ و نشر آثار اینشتین در میان همکارانش کرد. اما این کار او را راضی نمی کرد. این ستاره شناس انگلیسی می خواست پیش بینی انحراف نور را نیز بیازماید.
در خورشیدگرفتگی بعدی که سال 1919 رخ داد، ستاره شناس بریتانیایی، آرتور ادینگتون دو سفر مشابه با هیئت اعزامی به آفریقا و برزیل ترتیب داد. آنها موقعیت ستارگان را در نزدیکی خورشید ترسیم کردند تا ببینند آیا به نظر می رسد که آنها جابه جا شده اند یا خیر.
تفاوت در موقعیت ستارگان ناچیز بود، اما برای اثبات نظریه انیشتین کافی بود. این کشف مهم، بسیار فراتر از یک پدیده نجومی جالب بود؛ اثبات یکی از پیامدهای نسبیت عام به معنای تأیید نظریه گرانش اینشتین بود.
5858
منبع: خبرآنلاین