واکنش مخاطبان به خیابان خوابی همراهان بیمار ، تقسیم ناعادلانه امکانات درمانی - مجله وتورلد

هزاران کیلومتر از شهرهای مختلف کشور به تهران آمدند تا بیمار فرایند درمانش را طی کند. تعیین هم نیست هر بیمار درمانش چقدر طول می کشد. بعضی چند ماه در همین خیابان ها آواره هستند و بعضی چند روز و هفته.

هم نگران فرایند درمان بیمارشان هستند، هم هزینه درمان برایشان سنگین است. اما در این میان آوارگی خیابان های پایتخت نیز به دردشان اضافه شده است. نه سرویس بهداشتی و حمام دارند و نه امکاناتی. فقط چند قوطی آب و کمی وسایل دارند.

اما چرا همراهان بیماران به اقامتگاه نمی فرایند؟ آنها می گویند تعداد اقامتگاه ها کم است و تقاضا برای آنها زیاد. در این شلوغی هم خطر ابتلا به کرونا بیشتر می گردد. نیمه شب هم اگر بیمارشان شرایط اورژانسی داشت و چیزی احتیاج داشت نمی توانند از اقامتگاه خارج شوند.

خبرنگاران در گزارشی به خیابان خوابی همراهان بیماران پرداخت. در ادامه نظر بعضی از مخاطبان را نسبت به این موضوع می خوانید:

تقسیم ناعادلانه امکانات درمانی و پزشکی باعث شده است همه کشور به سمت قطب های پزشکی روانه شوند.

خوزستان با این ثروت یک بیمارستان درست و حسابی ندارد. امکانات درمانی در کشور درست تقسیم نشده است.

باید تمام کشور بیمارستان مجهز داشته باشند.

من هم در شیراز دو هفته در بلوار ورودی بیمارستان سر کردم. آخر سر هم پدرم فوت کرد و به شهر خودمان برگشتم.

جایی بسی تأسف است برای دولت و وزیر بهداشت و برای همه آنهایی که باید به فکر باشند و نیستند.

واقعا مردم این مملکت چه گناهی کردند؟ از یک طرف هزینه درمان، از طرف دیگر شرایط اسکان…