مدیران بزرگ چگونه به افرادشان نقش های جدیدی می دهند؟ - مجله وتورلد

از وبلاگ لین هوان دیدن فرمایید و کلی مقاله و خبر جالب مطالعه نمایید.

شرایط غیرقابل پیش بینی در دنیای کسب و کار امروز باعث شده تا تحولات شگرفی در رابطه بین کارمند و کارفرما به وجود آید. کارفرمایان به طور واقع بینانه ای از اهمیت فاکتور حساسیت و هوشیاری نسبت به کارمندان آگاهی یافته اند و این فرایند طی 20 سال اخیر ابعاد گسترده تری پیدا نموده است.

با این همه، تفکر سنتی که مورد قبول اغلب مدیران است بر این اصل راسخ شده که برای برانگیخته نگه داشتن کارمندان باید مداوم، به آن ها ارتقای مقام داد یا در نقش های مختلف و متفاوت به کار گرفت تا به این وسیله از یکنواختی و تکراری شدن کار ها و نقش ها برای کارمندان جلوگیری کرد.

خود کارمندان نیز از تغییر پیاپی نقش ها استقبال نموده و آن را گامی در راستای پربارتر کردن رزومه کاری شان در نظر می گیرند. آن ها فکر می نمایند کارمندانی با رزومه های کامل تر و متنوع تر به شدت در معرض ربوده شدن توسط سایر شرکت ها، به ویژه شرکت های رقیب هستند و کارمندانی با طیف متنوع تجریبات، سوژه جذابی برای سایر شرکت ها هستند.

به همین دلیل بسیاری از مدیران به این صرافت می افتند که با ارتقای کارمندان مجرب و توانمند و گماردن آن ها در پست های مدیریتی، گامی مطمئن برای حفظ و نگهداری آن ها بردارند.

مدیران بزرگ برخلاف مدیران معمولی و سنت گرا که بهترین راه انگیزه دادن به کارکنان توانمندشان را در ارتقا دادن به آن ها می بینند و بس، به هیچ عنوان چنین نمی اندیشند، چراکه معتقدند اگر چه تجربیات متنوع و فراوان، فاکتوری مهم برای هر کارمندی محسوب می گردد، اما جزو فاکتور هایی است که هر کارمندی باید از آن برخوردار باشد و به فرآیند خودشناسی کارمندان یاری زیادی می نماید.

بعضی از مدیران بزرگ داستان هایی را تعریف نموده اند که نشان می دهد عامل محرک و شناخت کارکنان به سمت شغل و نقش جدید چیزی جز همین خودشناسی و شناخت استعداد های جدید خود نیست که باعث می گردد افراد به سمت تصدی نقشی جدید گام بردارند، نه اینکه تجربیات و توانمندی های خود را به رخ کارفرمایان و سایر شرکت ها کشیده و برای خود بازار گرمی نمایند.

مدیران بزرگ به خوبی می دانند که اگر زمان آن فرا رسیده باشد که یک کارمند، شغل و نقش جدیدی را به عهده بگیرد در این نقش جدید، تنها یک ستاره فروزان وجود خواهد داشت و آن شخص کارمند است و مسوول کنترل شغل و نقش محسوب می گردد. او باید در آینه بنگرد و انتخاب های درست را بر اساس آنچه کشف نموده، صورت دهد. اما نقش مدیر در این میان چیست؟

به طور مسلم، در چنین شرایطی، مدیر کسی نیست که از میان تمام متقاضیان، بهترین، باتجربه ترین و ماهرترین فرد را برگزیند. مدیران بزرگ بر این اعتقادند که وظیفه مدیران در قبال نقش های جدید کارکنان، نه یک نقش ایستا و منفعل، بلکه نقشی فعال و پویاست به این نحو که مدیر شرایط زمین بازی کارکنان را معین می نماید و با تشکیل شبکه ای ایمن از نقش ها، کارکنان با خیال راحت، قدم در راهی جدید می گذارند و این کار را به پشتوانه مدیران انجام می دهند.

اینکه خلق قهرمانانی جدید، طراحی سطوح درجه بندی شده دستاورد ها و تدوین برنامه های گسترده پرداخت ها، همگی از اهمیت بسزایی در شرکت های امروز برخوردار است حکایت از آن دارد که همه این تکنیک ها در نهایت به شکل گیری و تثبیت محیط مساعدی منتهی می گردد که در آن، پول و پرستیژ به طور یکنواخت در سطح شرکت ها و سازمان ها توزیع می گردد و در چنین شرایطی است که کارمندان به این نتیجه می رسند که جهت های مختلفی برای دستیابی به پول و پرستیژ وجود دارد و نیازی به اصرار برای ارتقا با هدف کسب درآمد و پرستیژ کاری بیشتر نیست و این نگرش موجب بقای طولانی مدت کارمندان در پست و نقش کنونی و کارآمدی حداکثری آنان می گردد و این است هنر مدیران بزرگ.

منبع: کتاب Great Managers Break The Rules

مترجم: سیدحسین علوی لنگرودی