محرومیت از تحصیل 5 میلیون دانش آموز به خاطر نداشتن موبایل - مجله وتورلد

اگر علاقمند به دریافت بهترین خدمات تحصیل استرالیا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم ویزای تحصیلی استرالیا، با دریافت مشاوره رایگان از مجربترین تیم مهاجرتی استرالیا، بهترین مسیر را به سوی دانشگاه های استرالیا انتخاب کنید.

شرق در ادامه نوشت: اول ماجرا به نظر می رسد همه چیز ساده پیش می رود؛ داشتن اپلیکیشنی شبیه پیغام رسان های معمول که مختص دانش آموزان طراحی شده و می تواند در فضایی دور از خطوط قرمز اینترنتی، بچه ها را به مدرسه وصل کند؛ اما کمتر از یک هفته، مصائب آن معین شد که مهم ترین آن ملزومات عضویت در شاد بود؛ یعنی اینترنت و تلفن هوشمند! دو مواد لازمی که داشتنش در بسیاری از نقاط ایران برای خانواده ها تقریبا غیرممکن است.

حالا بعد از گذشت حدود چهار ماه از راه اندازی رسمی شاد، معاون وزیر آموزش و پرورش اعتراف می نماید تمام، اما و اگر هایی که نسبت به این شبکه وجود داشت، درست بود و شاد می تواند منجر به محرومیت از تحصیل حدود چهارمیلیون و 718 هزار دانش آموزی گردد که به علت محروم بودن از داشتن اینترنت و تلفن هوشمند، هنوز به این شبکه متصل نشده اند.

از کمپین تبلت استقبال نشد

مسئله دسترسی نداشتن به فضای آموزشی آنلاین، از همان ابتدا از سوی معلمان مناطق محروم و خیرین مدرسه ساز اعلام شد. هم زمان با راه اندازی رسمی شبکه شاد، سازمان های مردم نهاد مدرسه ساز، به خیرین خود اعلام کردند به جای تأمین ساخت مدرسه به فکر تهیه تبلت باشند.

فراخوانی مردمی هم برای اهدای تبلت های دست دوم راه افتاد؛ فراخوانی که عده ای آن را کارساز نمی دانستند و به نظرشان تبلت دسته دوم قطعا مشکل دارد و قابل استفاده نخواهد بود؛ مسئله ای که زهرا گیتی نژاد، رئیس مؤسسه خیریه مدرسه ساز مهرگیتی و ایجادنماینده کمپین تلبت های دست دوم، را تأیید می نماید.

زهرا گیتی نژاد می گوید: در کمپین مدرسه آنلاین بساز، ما از مردم خواستیم تبلت های دست دوم و قابل استفاده خودشان را به ما بدهند تا در اختیار دانش آموزان قرار دهیم؛ اما از این کمپین با وجود آنکه همه گیر شد، استقبالی نشد و تنها پنج تبلت دسته دوم به دست ما رسید که همه آن ها خراب بودند.

گیتی نژاد توضیح داد: من آماری از میزان ترک تحصیل ها ندارم؛ اما قطعا اتصال به شبکه شاد و دسترسی نداشتن به فضای آنلاین می تواند این هزینه ها را داشته باشد. هم زمان با استقبال نشدن از کمپین مدرسه آنلاین، یک شماره حساب اعلام کردیم و خوشبختانه استقبال خیلی خوبی شد و ما توانستیم 300 تبلت و تلفن هوشمند تهیه کنیم. 150 تبلت هم وزارت آموزش و پرورش در اختیار ما قرار داد و ما استان سیستان وبلوچستان را به عنوان استان پایلوت انتخاب کردیم و این تبلت ها به دانش آموزان ممتاز کلاس دوازدهم هدیه داده شد.

او با بیان اینکه گرانی تلفن هوشمند از مسائل اصلی سازمان های مردم نهاد است، توضیح داد: ما در سه نوبت اقدام به خرید موبایل و تبلت کردیم. بار اول موبایل هایی با قیمت 800 هزار تومان، بار دوم تبلت های یک میلیون و 800 هزارتومانی که در نوبت سوم، قیمتشان دومیلیون و 800 هزار تومان شده بود و همین می تواند دغدغه جدی ما باشد.

او در ادامه اضافه نمود: سال جاری هم از همه خیرین خود خواسته ایم تلاششان را در مجهزکردن دانش آموزان به گوشی های هوشمند به کار ببرند؛ البته فضایی را هم در سایت مؤسسه مهرگیتی برای دانش آموزان و آموزش آنلاین فراهم نموده ایم. وزیر هم در جلسه ای به ما عنوان کردند حدود 90 درصد روستا ها به اینترنت پرسرعت متصل شده و تا سرانجام سال 99 عدم دسترسی همه روستا های کشور به اینترنت حل خواهد شد.

بچه هایی که جا ماندند

حالا، اما دیگر وزارت آموزش و پرورش هم آماری از بچه های بازمانده از تحصیل ارائه می نماید که می توان سال های بعد به عنوان سوغات کرونا از آن یاد کرد؛ سه میلیون و 500 هزار دانش آموزی که به واسطه آموزش آنلاین، عطای مدرسه را به لقایش بخشیدند.

به گفته رضوان حکیم زاده، معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش وپرورش، موضوع دسترسی نداشتن دانش آموزان مناطق کم برخوردار به ابزار های آموزشی مانند تبلت و گوشی همراه، مورد آنالیز قرار گرفته و آمار این دانش آموزان منطقه به منطقه و شهر به شهر به صورت دقیق استخراج شده است. عده ای از دانش آموزانی که در سامانه شاد نبودند، به دلیل عدم دسترسی به تبلت و گوشی همراه بوده است و برای عده دیگری نیز دلایلی دیگر وجود دارد.

آن دسته از دانش آموزانی که نتوانستند به جهت نداشتن تبلت به شاد متصل شوند یا آموزش های مجازی را ببینند، سه میلیون و 255 هزار دانش آموز هستند. این مسئله به سازمان ها و دستگاه های مختلف طرح موضوع شده و اگر ما بخواهیم بحث بازماندگی از تحصیل این بچه ها را کنترل کنیم، حتما احتیاج است آن ها به ابزار های آموزش دسترسی داشته باشد. قرار شد این موضوع آنالیز گردد و امیدواریم به یک پویش همگانی تبدیل گردد.

وی در پاسخ به این پرسش که به دلیل عدم دسترسی به تبلت و گوشی همراه چه تعداد دانش آموز از تحصیل بازماندند و بیشترین آمار بازماندگان از تحصیل به دلیل دسترسی نداشتن به ابزار های آموزشی مربوط به کدام استان هاست؟ گفت: طبق آنالیز هایی که ما انجام داده ایم، در مجموع چهارمیلیون و 718 هزار نفر از دانش آموزان عضو شبکه شاد نشدند که 500 هزار نفر از آن ها از دانش آموزان اتباع هستند و امیدواریم شورای عالی پناهندگان و سازمان های بین المللی در این زمینه وارد عمل شوند.

تا جایی که مربوط به ما بوده، همه بچه ها را ثبت نام نموده ایم؛ اما واقعا در این شرایط یک سری امکانات در دسترس ما نیست؛ از این رو امیدواریم قسمتی از آن را سازمان های بین المللی بر عهده بگیرند و نسبت به بچه ها اتباع احساس مسئولیت نموده و به آن ها یاری نمایند.

حکیم زاده در پاسخ به این سوال که آیا این سه میلیون و 255 هزار نفر، بازمانده از تحصیل محسوب می شوند؟ گفت: در هر حال اگر این امکان وجود نداشته باشد که از فضای فناوری استفاده نمایند، عملا این خطر وجود دارد که آن ها به جمع بازماندگان از تحصیل بپیوندند.

کو اینترنت؟ کو موبایل؟

از همان روز هایی که آموزش و پرورش از افتخارات آنلاین اپلیکیشن شاد می گفت، معلمان روستا های محروم آمار ترک تحصیل دانش آموزان خود را ارائه می کردند.

عبید ملک رئیسی، سربازمعلم در استان سیستان وبلوچستان که پیش تر هم درباره مصائب استان پس از اپلیکیشن شاد صحبت نموده بود، در این باره می گوید: آخر سال تحصیلی خیلی از بچه ها به مدرسه نیامدند. زمانی که آموزش خانه به خانه را آغاز کردم، دیدم تعداد ترک تحصیلی ها بیشتر شد.

قطعا اول مهر هم تعداد ترک تحصیلی ها بیشتر می گردد. حالا گفته اند اینترنت را وصل می نمایند. استان سیستان وبلوچستان دومیلیون و 800 هزار نفر جمعیت دارد که حدود 51 درصد استان ما روستانشین است و مطابق آمار وزارت ارتباطات، فقط پنج درصد از روستا ها به شبکه های مخابراتی دسترسی دارند. دانش آموزان حتی برای دیدن برنامه های شبکه آموزش نیز مشکل دارند. مطابق آمار خود مدیر کل آموزش وپرورش استان، حدود 300 روستا به شبکه های صداوسیما دسترسی ندارند. این آمار رسمی است و من فکر می کنم آمار بیشتر از این ها باشد.

او در ادامه می افزاید: حتی اگر اینترنت وصل گردد، مسئله داشتن موبایل هوشمند را هم باید در نظر گرفت. تا حالا اینترنت نبود و کسی دنبال موبایل نبود، وقتی وصل بگردد هم خانواده ها احتیاجی احساس نمی نمایند که بخواهند چند میلیون تومان هزینه نمایند و موبایل بخرند. از طرفی در بعضی از روستا های استان که تعصب بالاتری دارند، دست دختران موبایل هوشمند نمی دهند و آن ها خودبه خود از چرخه تحصیل حذف می شوند.

تا پیش از آمدن کرونا، عدم توانایی اقتصادی خانواده های محروم در تأمین وسایل اولیه آموزش، یعنی کیف و لوازم التحریر، باعث می شد بچه ها زیادی از مدرسه رفتن بازبمانند؛ مسئله ای که می شد با مبلغی معادل 200 هزار تومان، بخش ابتدایی اش را تأمین کرد؛ اما حالا آغاز سال تحصیلی برای خانواده ها حدود دو میلیون تومان آب می خورد؛ خانواده هایی که فکر می نمایند می توانند دخترانشان را به خانه بخت بفرستند یا پسران را روانه بازار کار نمایند، به جای آنکه دو میلیون تومان هزینه تبلتی بنمایند که آخرش معلوم نیست آن ها را به شبکه شاد متصل بکند یا نه.

خانواده هایی که در تأمین معاش روزانه مانده اند و با اقتصاد کرونازده، حتی درآمد پنج ماه پیش را ندارند، قطعا خرید تبلت را شوخی مضحکی با جیب خالی شان می دانند. حالا با نزدیک شدن به اول مهر، به نظر می رسد آموزش و پرورش باید فکری اساسی برای بچه هایی بکند که امکان وصل شدن به شاد را ندارند.