برترین ورزش ها برای جوان ماندن - مجله وتورلد

به تازگی دانشمندان این موضوع را مورد آنالیز قرار داده اند که آیا انواع متفاوت تحرک های بدنی می توانند فرایند های بیولوژیکی پیری را کُند نمایند. این تیم تحقیقاتی طول تلومرها و فعالیت تلومراز را در افرادی که در یکی از سه نوع ورزش معین شده شرکت داشتند مورد مطالعه قرار دادند. این ورزش ها، استقامتی، اینتروال با شدت بالا و یا قدرتی بودند.

ورزش استقامتی می تواند استقامت فرد را بالا ببرد و شامل فعالیت هایی چون دو، شنا و دوچرخه سواری می گردد. ورزش اینتروال با شدت بالا نیز همین اثر را دارد اما نیازمند این است که فرد طی دوره های بسیار کوتاه مدت، تمرینات سنگینی انجام دهد که البته بین ست ها، دوره های کوتاهی از استراحت نیز وجود دارد. تمرین قدرتی یا مقاومتی نیز به منظور تقویت قدرت فیزیکی اجرا شده و شامل فعالیت هایی چون تمرین با وزنه می گردد.

تمرین استقامتی یا تمرین قدرتی؟

در این مطالعه محققان در ابتدا 266 جوان سالم را انتخاب کردند که سبک زندگی فعالی نداشتند. این افراد به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند:

• گروهی که تمرینات استقامتی انجام می دادند (دویدن)
• گروهی که تمرینات اینتروال با شدت بالا انجام می دادند (تمرینات وارم آپ، چهار سیکل دو با سرعت بالا متناوب با دوی آهسته و یک دوره استراحت برای اتمام
• گروهی که تمرینات قدرتی شامل تمرین با دستگاه، کرانچ، کشش کمر، پرس سینه، پرس پا و ... انجام می دادند
• گروه آخر نیز به عنوان گروه کنترل، سبک زندگی یکجا نشینی خود را ادامه می دادند.

دوره مداخله 6 ماه بود و افراد تحت آزمایش باید در هفته سه جلسه 45 دقیقه ای تمرین می کردند. در کل، 124 نفر توانسته بودند دوره مطالعه را تکمیل نمایند.

محققان برای اینکه بفهمند کدام نوع تمرین در کاهش سرعت روند پیری از همه موثرتر است، نمونه خون افراد را یک بار پیش از آغاز تمرینات و دوباره 2 تا 7 روز بعد از جلسه پایانی تمرین جمع کردند.

پژوهشگرات با آنالیز طول تلومر و فعالیت تلومراز در گلبول های سفید خون افراد دریافتند آنهایی که تمرینات استقامتی و تمرینات اینتروال با شدت بالا انجام داده بودند، بیشترین بهره را از جهتی که مدنظر دانشمندان بود برده بودند.

افرادی که تمرینات استقامتی و اینتروال با شدت بالا انجام داده بودند در مقایسه با زمان آغاز مطالعه و گروه کنترل، فعالیت تلومراز و طول تلومرهای شان افزایش یافته بود که هر دوی این عوامل در پیر شدن سلول، قابلیت بازسازی و در نتیجه روند سالم پیری اهمیت دارند. جالب است بدانید تمرینات قدرتی یا مقاومتی این تاثیرات را بروز نداده بود.

فعالیت تلومراز در افرادی که تمرینات استقامتی و اینتروال با شدت بالا انجام داده بودند، دو تا سه برابر شده بود و طول تلومر نیز افزایش چشمگیری داشت. این مطالعه نشان می دهد تمرینات استقامتی (نه تمرینات قدرتی) مکانیسمی دارند که پرسه طبیعی پیری را بهبود می دهند و جلوی سرعت گرفتن آن را می گیرند. این یافته ها برای تنظیم مطالعات بعدی روی این موضوع مهم یاری زیادی می نمایند و از طول تلومر به عنوان شاخصی از سن بیولوژیکی در مطالعات آینده استفاده خواهد شد.

به گفته سرپرست این تحقیق، اطلاعات و یافته های به دست آمده تائیدی بر توصیه های انجمن کاردیولوژی اروپا هستند که می گوید، ورزش قدرتی باید مکملی برای تمرینات استقامتی باشد، نه جایگزین آن.

دانشمندان در شرح این ارتباط، تاثیر ورزش های استقامتی بر سطح نیتریک اکسید را مطرح می نمایند که رادیکال آزادی در خون است و بر عملکرد رگهای خونی و گردش خون اثر می گذارد، از این رو در فرایند پیری در سطح سلولی دخیل است. از نقطه نظر تکاملی، تمرینات استقامتی و اینتروال با شدت بالا، فواید و اثرات این سو و آن سو دویدن و قرار گرفتن در شرایط جنگ و گریز اجدامان را بهتر از تمرینات قدرتی، تقلید و تکرار می نمایند.

پ